Yine akşam olurken İstanbul'da içim aydınlanıyodu, çünkü sen vardın karanlığı yırtan sevda türkülerinde. Seni düşündüm yokluğunda,aslında hiç yok olmadın içimde silüetin duruyor karşımda. Hayal etmekte güzeldi yokluğunda, sen aslında hep vardın bir şekilde bir yerlerde. Acı içinde olgunlaşırken yüreğin büyüyordu kendi içinde farkına bile varmadan. Ve yaş gelince 35'e ansızın karşılaştık sessizce. Seni tanıdım bir gelincik şafağında yasemenler içinde. Ansızın çıkageldim tüm güzelliğin ve samimiyetinle. Şaşırdım belki dilim tutuldu konuşamadım zaten istesemde konuşamazdım, yazmak farklı konuşmak farklıydı benim için. Sonsuza kadar sürmeyeceğini bildiğimiz bir rüzgarın içinde bulduk kendimizi. Olsun be güzelim sonsuza kadar ne sürdü ki.